verkerven

Dutch

Etymology

From ver- +‎ kerven.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˌvərˈkɛrvə(n)/

• Audio

  (file)

• Hyphenation: ver‧ker‧ven
• Rhymes: -ɛrvən

Verb

verkerven

1. (transitive) to carve in a wrong way
2. (transitive) to destroy by carving
3. (transitive, figuratively) to spoil, to ruin

Inflection

Conjugation of verkerven (strong class 3b, prefixed)
infinitive	verkerven
past singular	verkorf
past participle	verkorven
infinitive	verkerven
gerund	verkerven n
	present tense	past tense
1st person singular	verkerf	verkorf
2nd person sing. (jij)	verkerft	verkorf
2nd person sing. (u)	verkerft	verkorf
2nd person sing. (gij)	verkerft	verkorft
3rd person singular	verkerft	verkorf
plural	verkerven	verkorven
subjunctive sing.1	verkerve	verkorve
subjunctive plur.1	verkerven	verkorven
imperative sing.	verkerf
imperative plur.1	verkerft
participles	verkervend	verkorven
1) Archaic.

Conjugation of verkerven (weak, prefixed)
infinitive	verkerven
past singular	verkerfde
past participle	verkerfd
infinitive	verkerven
gerund	verkerven n
	present tense	past tense
1st person singular	verkerf	verkerfde
2nd person sing. (jij)	verkerft	verkerfde
2nd person sing. (u)	verkerft	verkerfde
2nd person sing. (gij)	verkerft	verkerfde
3rd person singular	verkerft	verkerfde
plural	verkerven	verkerfden
subjunctive sing.1	verkerve	verkerfde
subjunctive plur.1	verkerven	verkerfden
imperative sing.	verkerf
imperative plur.1	verkerft
participles	verkervend	verkerfd
1) Archaic.