vervroegen

Dutch

Etymology

From vroeg (“early”) +‎ ver- -en.

Pronunciation

• IPA^(key): /vɛrˈvruɣən/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -uɣən
• Hyphenation: ver‧vroe‧gen

Verb

vervroegen

1. to advance, hasten
2. to bring forward (appointment, etc.)

   Antonym: verlaten

   Hypernym: verschuiven

Inflection

Conjugation of vervroegen (weak, prefixed)
infinitive	vervroegen
past singular	vervroegde
past participle	vervroegd
infinitive	vervroegen
gerund	vervroegen n
	present tense	past tense
1st person singular	vervroeg	vervroegde
2nd person sing. (jij)	vervroegt	vervroegde
2nd person sing. (u)	vervroegt	vervroegde
2nd person sing. (gij)	vervroegt	vervroegde
3rd person singular	vervroegt	vervroegde
plural	vervroegen	vervroegden
subjunctive sing.1	vervroege	vervroegde
subjunctive plur.1	vervroegen	vervroegden
imperative sing.	vervroeg
imperative plur.1	vervroegt
participles	vervroegend	vervroegd
1) Archaic.