volstaan

Dutch

Etymology

From Middle Dutch volstaen, equivalent to vol- +‎ staan. Compare Middle Low German vulstān (“to persevere, guarantee, stand through”), Old High German follastēn (“to stand through, persevere”).

Pronunciation

• Audio

  (file)

• Rhymes: -aːn

Verb

volstaan

1. to suffice

Inflection

Conjugation of volstaan (strong class 6, irregular, prefixed)
infinitive	volstaan
past singular	volstond
past participle	volstaan
infinitive	volstaan
gerund	volstaan n
	present tense	past tense
1st person singular	volsta	volstond
2nd person sing. (jij)	volstaat	volstond
2nd person sing. (u)	volstaat	volstond
2nd person sing. (gij)	volstaat	volstondt
3rd person singular	volstaat	volstond
plural	volstaan	volstonden
subjunctive sing.1	volsta	volstonde
subjunctive plur.1	volstaan	volstonden
imperative sing.	volsta
imperative plur.1	volstaat
participles	volstaand	volstaan
1) Archaic.

Participle

volstaan (not used adjectivally)

1. past participle of volstaan