voorgeven
Jump to navigation
Jump to search
Dutch[edit]
Etymology[edit]
From voor (“before, in front”) + geven (“to give”).
Pronunciation[edit]
Verb[edit]
voorgeven
- to feign, to pretend
- Synonyms: veinzen, voorwenden
Inflection[edit]
| Conjugation of voorgeven (strong class 5, separable) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | voorgeven | |||
| past singular | gaf voor | |||
| past participle | voorgegeven | |||
| infinitive | voorgeven | |||
| gerund | voorgeven n | |||
| main clause | subordinate clause | |||
| present tense | past tense | present tense | past tense | |
| 1st person singular | geef voor | gaf voor | voorgeef | voorgaf |
| 2nd person sing. (jij) | geeft voor | gaf voor | voorgeeft | voorgaf |
| 2nd person sing. (u) | geeft voor | gaf voor | voorgeeft | voorgaf |
| 2nd person sing. (gij) | geeft voor | gaaft voor | voorgeeft | voorgaaft |
| 3rd person singular | geeft voor | gaf voor | voorgeeft | voorgaf |
| plural | geven voor | gaven voor | voorgeven | voorgaven |
| subjunctive sing.1 | geve voor | gave voor | voorgeve | voorgave |
| subjunctive plur.1 | geven voor | gaven voor | voorgeven | voorgaven |
| imperative sing. | geef voor | |||
| imperative plur.1 | geeft voor | |||
| participles | voorgevend | voorgegeven | ||
| 1) Archaic. | ||||
Descendants[edit]
- Afrikaans: voorgee