voorzetten

See also: voortzetten

Dutch

Etymology

From voor (“before, in front”) +‎ zetten (“to set”).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvoːrˌzɛ.tə(n)/

• Audio

  (file)

Verb

voorzetten

1. to place in front
2. (sports) to assist
3. (soccer) to cross the ball

Inflection

Conjugation of voorzetten (weak, separable)
infinitive	voorzetten
past singular	zette voor
past participle	voorgezet
infinitive	voorzetten
gerund	voorzetten n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	zet voor	zette voor	voorzet	voorzette
2nd person sing. (jij)	zet voor	zette voor	voorzet	voorzette
2nd person sing. (u)	zet voor	zette voor	voorzet	voorzette
2nd person sing. (gij)	zet voor	zette voor	voorzet	voorzette
3rd person singular	zet voor	zette voor	voorzet	voorzette
plural	zetten voor	zetten voor	voorzetten	voorzetten
subjunctive sing.1	zette voor	zette voor	voorzette	voorzette
subjunctive plur.1	zetten voor	zetten voor	voorzetten	voorzetten
imperative sing.	zet voor
imperative plur.1	zet voor
participles	voorzettend	voorgezet
1) Archaic.

Derived terms

• voorzetsel

Descendants

• Negerhollands: set voor

Anagrams

• zetten voor