weggeven

Dutch

Etymology

From weg +‎ geven.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

weggeven

1. to give away, to offer as a gift

Inflection

Conjugation of weggeven (strong class 5, separable)
infinitive	weggeven
past singular	gaf weg
past participle	weggegeven
infinitive	weggeven
gerund	weggeven n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	geef weg	gaf weg	weggeef	weggaf
2nd person sing. (jij)	geeft weg	gaf weg	weggeeft	weggaf
2nd person sing. (u)	geeft weg	gaf weg	weggeeft	weggaf
2nd person sing. (gij)	geeft weg	gaaft weg	weggeeft	weggaaft
3rd person singular	geeft weg	gaf weg	weggeeft	weggaf
plural	geven weg	gaven weg	weggeven	weggaven
subjunctive sing.1	geve weg	gave weg	weggeve	weggave
subjunctive plur.1	geven weg	gaven weg	weggeven	weggaven
imperative sing.	geef weg
imperative plur.1	geeft weg
participles	weggevend	weggegeven
1) Archaic.

Descendants

• Afrikaans: weggee
• Negerhollands: gie wee