obumrzeć

Polish

Etymology

From ob- +‎ umrzeć.

Pronunciation

• IPA^(key): /ɔˈbum.ʐɛt͡ɕ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -umʐɛt͡ɕ
• Syllabification: o‧bum‧rzeć

Verb

obumrzeć pf (imperfective obumierać)

1. (intransitive) to wither, to languish, to die back

   Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation

Conjugation of obumrzeć pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		obumrzeć
future tense	1st	obumrę			obumrzemy
	2nd	obumrzesz			obumrzecie
	3rd	obumrze			obumrą
	impersonal	obumrze się
past tense	1st	obumarłem, -(e)m obumarł	obumarłam, -(e)m obumarła	obumarłom, -(e)m obumarło	obumarliśmy, -(e)śmy obumarli	obumarłyśmy, -(e)śmy obumarły
	2nd	obumarłeś, -(e)ś obumarł	obumarłaś, -(e)ś obumarła	obumarłoś, -(e)ś obumarło	obumarliście, -(e)ście obumarli	obumarłyście, -(e)ście obumarły
	3rd	obumarł	obumarła	obumarło	obumarli	obumarły
	impersonal	obumarto
conditional	1st	obumarłbym, bym obumarł	obumarłabym, bym obumarła	obumarłobym, bym obumarło	obumarlibyśmy, byśmy obumarli	obumarłybyśmy, byśmy obumarły
	2nd	obumarłbyś, byś obumarł	obumarłabyś, byś obumarła	obumarłobyś, byś obumarło	obumarlibyście, byście obumarli	obumarłybyście, byście obumarły
	3rd	obumarłby, by obumarł	obumarłaby, by obumarła	obumarłoby, by obumarło	obumarliby, by obumarli	obumarłyby, by obumarły
	impersonal	obumarto by
imperative	1st	niech obumrę			obumrzyjmy
	2nd	obumrzyj			obumrzyjcie
	3rd	niech obumrze			niech obumrą
anterior adverbial participle		obumarłszy
verbal noun		obumarcie

Further reading

• obumrzeć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• obumrzeć in Polish dictionaries at PWN