zaczynić

Old Polish

Etymology

From za- +‎ czynić. First attested in the middle of the 15th century. Compare Old Czech začiniti.

Pronunciation

• IPA^(key): (10^th–15^th CE) /zat͡ʃʲɨɲit͡ɕ/
• IPA^(key): (15^th CE) /zat͡ʃʲɨɲit͡ɕ/

Verb

zaczynić pf

1. to do
   • Middle of the 15th century, Rozmyślanie o żywocie Pana Jezusa‎^[1], page 58:

     Czokolvye by ten czlovyek przeczyv bogu albo przeczyv lyvdu zaczynyl, slucha yego nye rvszacz..., bo vydzymy, yzecz... iego vszytky dzyala nye ssą zle, alye barzo vzyteczne

     [Cokolwie by ten człowiek przeciw Bogu albo przeciw ludu zaczynił, słucha jego nie ruszać..., bo widzimy, iżeć... jego wszytki działa nie są złe, ale barzo użyteczne]

Descendants

• Polish: zaczynić
• Silesian: zaczynić

References

• Ewa Deptuchowa, Mariusz Frodyma, Katarzyna Jasińska, Magdalena Klapper, Dorota Kołodziej, Mariusz Leńczuk, Ludwika Szelachowska-Winiarzowa, Zofia Wanicowa, editors (2023), “zaczynić”, in Rozariusze z polskimi glosami. Internetowa baza danych [Dictionaries of Polish glosses, an Internet database] (in Polish), Kraków: Pracownia Języka Staropolskiego Instytut Języka Polskiego Polskiej Akademii Nauk

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish zaczynić. By surface analysis, za- +‎ czynić. Compare and Russian зачини́ть (začinítʹ).

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈt͡ʂɨ.ɲit͡ɕ/
• (Middle Polish) IPA^(key): /zaˈt͡ʂɨ.ɲit͡ɕ/
• Rhymes: -ɨɲit͡ɕ
• Syllabification: za‧czy‧nić

Verb

zaczynić pf (imperfective zaczyniać)

1. (transitive, cooking) to add leaven to crushed dough
2. (transitive, obsolete) to cast; to charm; to curse (to perform, bring forth an enchantment)

Conjugation

Conjugation of zaczynić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaczynić
future tense	1st	zaczynię			zaczynimy
	2nd	zaczynisz			zaczynicie
	3rd	zaczyni			zaczynią
	impersonal	zaczyni się
past tense	1st	zaczyniłem, -(e)m zaczynił	zaczyniłam, -(e)m zaczyniła	zaczyniłom, -(e)m zaczyniło	zaczyniliśmy, -(e)śmy zaczynili	zaczyniłyśmy, -(e)śmy zaczyniły
	2nd	zaczyniłeś, -(e)ś zaczynił	zaczyniłaś, -(e)ś zaczyniła	zaczyniłoś, -(e)ś zaczyniło	zaczyniliście, -(e)ście zaczynili	zaczyniłyście, -(e)ście zaczyniły
	3rd	zaczynił	zaczyniła	zaczyniło	zaczynili	zaczyniły
	impersonal	zaczyniono
conditional	1st	zaczyniłbym, bym zaczynił	zaczyniłabym, bym zaczyniła	zaczyniłobym, bym zaczyniło	zaczynilibyśmy, byśmy zaczynili	zaczyniłybyśmy, byśmy zaczyniły
	2nd	zaczyniłbyś, byś zaczynił	zaczyniłabyś, byś zaczyniła	zaczyniłobyś, byś zaczyniło	zaczynilibyście, byście zaczynili	zaczyniłybyście, byście zaczyniły
	3rd	zaczyniłby, by zaczynił	zaczyniłaby, by zaczyniła	zaczyniłoby, by zaczyniło	zaczyniliby, by zaczynili	zaczyniłyby, by zaczyniły
	impersonal	zaczyniono by
imperative	1st	niech zaczynię			zaczyńmy
	2nd	zaczyń			zaczyńcie
	3rd	niech zaczyni			niech zaczynią
passive adjectival participle		zaczyniony	zaczyniona	zaczynione	zaczynieni	zaczynione
anterior adverbial participle		zaczyniwszy
verbal noun		zaczynienie

Further reading

• zaczynić in Polish dictionaries at PWN
• Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “zaczynić”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
• Samuel Bogumił Linde (1807–1814) “zaczynić”, in Słownik języka polskiego‎^[2]
• Aleksander Zdanowicz (1861) “zaczynić”, in Słownik języka polskiego, Wilno 1861‎^[3]
• J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1927), “zaczynić”, in Słownik języka polskiego‎^[4] (in Polish), volume 8, Warsaw, page 57
• zaczynić in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego

Silesian

Etymology

Inherited from Old Polish zaczynić. By surface analysis, za- +‎ czynić.

Pronunciation

• IPA^(key): /zaˈt͡ʂɪɲit͡ɕ/
• Rhymes: -it͡ɕ
• Syllabification: za‧czy‧nić

Verb

zaczynić pf (imperfective zaczyniać)

1. (transitive) to demand, to ask

Conjugation

Conjugation of zaczynić pf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		zaczynić
future tense	1st	zaczyniã			zaczyniymy
	2nd	zaczynisz			zaczynicie
	3rd	zaczyni			zaczyniōm
past tense	1st	zaczyniōłch, zaczyniōłech, zaczyniōł żech	zaczyniyłach zaczyniyła żech	zaczyniyłoch1) zaczyniyło żech1)	zaczyniylimy, zaczyniylichmy	zaczyniyłymy, zaczyniyłychmy
	2nd	zaczyniōłś, zaczyniōłeś, zaczyniōł żeś	zaczyniyłaś zaczyniyła żeś	zaczyniyłoś1) zaczyniyło żeś1)	zaczyniyliście, zaczyniyli żeście	zaczyniyłyście, zaczyniyły żeście
	3rd	zaczyniōł	zaczyniyła	zaczyniyło	zaczyniyli	zaczyniyły
pluperfect tense2)	1st	bōłch zaczyniōł, bōłech zaczyniōł, bōł żech zaczyniōł	byłach zaczyniyła była żech zaczyniyła	byłoch zaczyniyło1) było żech zaczyniyło1)	byli my zaczyniyli, bylichmy zaczyniyli	były my zaczyniyły, byłychmy zaczyniyły
	2nd	bōłś zaczyniōł, bōłeś zaczyniōł, bōł żeś zaczyniōł	byłaś zaczyniyła była żeś zaczyniyła	byłoś zaczyniyło1) było żeś zaczyniyło1)	byliście zaczyniyli, byli żeście zaczyniyli	byłyście zaczyniyły, były żeście zaczyniyły
	3rd	bōł zaczyniōł	była zaczyniyła	było zaczyniyło1)	były my zaczyniyli, byłychmy zaczyniyli	były zaczyniyły
conditional	1st	bych zaczyniōł	bych zaczyniyła	byście zaczyniyli	by my zaczyniyły, bychmy zaczyniyły
	2nd	byś zaczyniōł	byś zaczyniyła	byście zaczyniyli	byście zaczyniyły
	3rd	by zaczyniōł	by zaczyniyła	by zaczyniyło	by zaczyniyli	by zaczyniyły
imperative	1st	niych zaczyniã			zaczyńmy
	2nd	zaczyń			zaczyńcie
	3rd	niych zaczyni			niych zaczyniōm
passive adjectival participle		zaczyniōny	zaczyniōnŏ	zaczyniōne	zaczyniyni	zaczyniōne
verbal noun		zaczyniynie
1) Personal neuter forms might be considered nonstandard, protological, or nonce, appearing mostly in literature to refer to grammatically neuter nouns, however might also be used for people who prefer neuter forms. 2) The pluperfect is either archaic or obsolete and now used for conditional in the past.

Further reading

• zaczynić in silling.org