oppakken

Dutch

Etymology

From op +‎ pakken.

Pronunciation

• Audio

  (file)

Verb

oppakken

1. to pick up

   Kun je dat even voor me oppakken?

   Could you pick that up for me?

2. to take up, to take into consideration, to do something with

   Dit is een goed idee en we zullen het zeker oppakken!

   This is a good idea and we'll surely take it into consideration!

3. to arrest (take into police custody)

   Na de ruzie zijn zeker drie mensen opgepakt.

   After the fight, at least three people were arrested.

Inflection

Inflection of oppakken (weak, separable)
infinitive	oppakken
past singular	pakte op
past participle	opgepakt
infinitive	oppakken
gerund	oppakken n
	main clause		subordinate clause
	present tense	past tense	present tense	past tense
1st person singular	pak op	pakte op	oppak	oppakte
2nd person sing. (jij)	pakt op	pakte op	oppakt	oppakte
2nd person sing. (u)	pakt op	pakte op	oppakt	oppakte
2nd person sing. (gij)	pakt op	pakte op	oppakt	oppakte
3rd person singular	pakt op	pakte op	oppakt	oppakte
plural	pakken op	pakten op	oppakken	oppakten
subjunctive sing.1	pakke op	pakte op	oppakke	oppakte
subjunctive plur.1	pakken op	pakten op	oppakken	oppakten
imperative sing.	pak op
imperative plur.1	pakt op
participles	oppakkend	opgepakt
1) Archaic.

Synonyms

• opnemen
• oprapen
• optillen
• (arrest): arresteren, aanhouden

Anagrams

• pakken op