konać

See also: konac

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *konati.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈkɔ.nat͡ɕ/

• Audio

  (file)

• Rhymes: -ɔnat͡ɕ
• Syllabification: ko‧nać

Verb

konać impf (perfective skonać)

1. (transitive, obsolete) to end, to finish (to bring to an end; to complete)

   Synonyms: kończyć, zakańczać

2. (intransitive) to die, to expire

   Synonyms: see Thesaurus:umierać

Conjugation

Conjugation of konać impf
	person	singular			plural
		masculine	feminine	neuter	virile	nonvirile
infinitive		konać
present tense	1st	konam			konamy
	2nd	konasz			konacie
	3rd	kona			konają
	impersonal	kona się
past tense	1st	konałem, -(e)m konał	konałam, -(e)m konała	konałom, -(e)m konało	konaliśmy, -(e)śmy konali	konałyśmy, -(e)śmy konały
	2nd	konałeś, -(e)ś konał	konałaś, -(e)ś konała	konałoś, -(e)ś konało	konaliście, -(e)ście konali	konałyście, -(e)ście konały
	3rd	konał	konała	konało	konali	konały
	impersonal	konano
future tense	1st	będę konał, będę konać	będę konała, będę konać	będę konało, będę konać	będziemy konali, będziemy konać	będziemy konały, będziemy konać
	2nd	będziesz konał, będziesz konać	będziesz konała, będziesz konać	będziesz konało, będziesz konać	będziecie konali, będziecie konać	będziecie konały, będziecie konać
	3rd	będzie konał, będzie konać	będzie konała, będzie konać	będzie konało, będzie konać	będą konali, będą konać	będą konały, będą konać
	impersonal	będzie konać się
conditional	1st	konałbym, bym konał	konałabym, bym konała	konałobym, bym konało	konalibyśmy, byśmy konali	konałybyśmy, byśmy konały
	2nd	konałbyś, byś konał	konałabyś, byś konała	konałobyś, byś konało	konalibyście, byście konali	konałybyście, byście konały
	3rd	konałby, by konał	konałaby, by konała	konałoby, by konało	konaliby, by konali	konałyby, by konały
	impersonal	konano by
imperative	1st	niech konam			konajmy
	2nd	konaj			konajcie
	3rd	niech kona			niech konają
active adjectival participle		konający	konająca	konające	konający	konające
passive adjectival participle		konany	konana	konane	konani	konane
contemporary adverbial participle		konając
verbal noun		konanie

Derived terms

adjectives

• doskonały
• konający

 

verbs

• dokonać pf, dokonywać impf
• doskonać pf, doskonywać impf
• pokonać pf, pokonywać impf
• przekonać pf, przekonywać impf
• skonać pf, skonywać impf
• wykonać pf, wykonywać impf

 

Related terms

noun

• zgon

 

Further reading

• konać in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
• konać in Polish dictionaries at PWN